شهاب‌الدین یحیی سهروردی

شهاب الدین یحیی بن حبش بن امیرک ابوالفتوح سهروردی، ملقب به شهاب‌الدین، شیخ اشراق، شیخ مقتول و شیخ شهید(۵۴۹–۵۸۷ ق )فیلسوف نامدار ایرانی اهل شهر سهرورد شهرستان خدابنده استان زنجان می باشد.

زندگی

شهاب‌الدین سهروردی در سال ۵۴۹ هجری قمری/۱۱۵۵ میلادی در دهکده سهرورد زنجان متولد شد. وی تحصیلات مقدماتی را که شامل حکمت، منطق و اصول فقه بود در نزد مجدالدین جیلی استادِ فخر رازی در مراغه آموخت و در علوم حکمی و فلسفی سرآمد شد و بقوت ذکا، وحدت ذهن و نیک‌اندیشی بر بسیاری از علوم اطلاع یافت. سهروردی بعد از آن به اصفهان، که در آن زمان مهم‌ترین مرکز علمی و فکری در سرتاسر ایران بود، رفت و تحصیلات صوری خود را در محضر ظهیرالدین قاری به نهایت رسانید. در گزارش‌ها معروف است که یکی از هم‌درسان وی، فخرالدین رازی، که از بزرگ‌ترین مخالفان فلسفه بود، چون چندی بعد از آن زمان، و بعد از مرگ سهروردی، نسخه‌ای از کتاب تلویحات وی را به او دادند آن را بوسید و به یادِ همدرس قدیمش در مراغه اشک ریخت.

سهروردی پس از پایان تحصیلات رسمی، به سفر در داخل ایران پرداخت، و از بسیاری از مشایخ تصوف دیدن کرد. در واقع، در همین دوره بود که سهروردی شیفته راه تصوف گشت و دوره‌های درازی را به اعتکاف و عبادت و تفکر گذراند. او همچنین سفرهایش را گسترش داد و به آناتولی و شامات رسید، و چنان‌که از گزارش‌ها برمی‌آید، مناظر شام در سوریه کنونی او را بسیار مجذوب خود نمود. در یکی از سفرها از دمشق به حلب رفت و در آنجا با ملک ظاهر پسر صلاح الدین ایوبی (سردار معروف مسلمانان در جنگ‌های صلیبی) دیدار کرد. ملک ظاهر که محبت شدیدی نسبت به صوفیان و دانشمندان داشت، مجذوب این حکیم جوان شد و از وی خواست که در دربار وی در حلب ماندگار شود. سهروردی نیز که عشق شدیدی نسبت به مناظر آن دیار داشت، شادمانه پیشنهاد ملک ظاهر را پذیرفت و در دربار او ماند. در همین شهر حلب بود که وی کار بزرگ خویش، یعنی، حکمةالاشراق را به پایان برد.

اما سخن گفتن‌های بی پرده و بی احتیاط بودن وی در بیان معتقدات باطنی در برابر همگان، و زیرکی و هوشمندی فراوان وی که سبب آن می‌شد که با هر کس بحث کند، بر وی پیروز شود، و نیز استادی وی در فلسفه و تصوف، از عواملی بود که دشمنان فراوانی مخصوصاً از میان علمای قشری برای سهروردی فراهم آورد.

درگذشت

سرانجام به دستاویز آن که وی سخنانی برخلاف اصول دین می‌گوید، از ملک ظاهر خواستند که او را به قتل برساند، و چون وی از اجابت خواسته آن‌ها خودداری کرد، به صلاح الدین ایوبی شکایت بردند. متعصبان او را به الحاد متهم کردند و علمای حلب خون او را مباح شمردند (اتهام او معاندت با شرایع آسمانی اعلام شد).

صلاح‌الدین که به تازگی سوریه را از دست صلیبیان بیرون آورده بود و برای حفظ اعتبار خود به تأیید علمای دین احتیاج داشت، ناچار در برابر درخواست ایشان تسلیم شد.

به همین دلیل، پسرش ملک ظاهر تحت فشار قرار گرفت و ناگزیر سهروردی را در ۵ رجب ۵۸۷ هجری قمری به زندان افکند و شیخ همان‌جا از دنیا رفت. وی در هنگام مرگ، ۳۸ سال داشت و مزار ایشان در مسجد امام سهروردی شهر حلب می‌باشد. علت مستقیم وفات وی معلوم نیست. (البته مشهور آن است که سهروردی به دلیل گرسنگی از دنیا رفت)

بزرگداشت

روز بزرگداشت وی، به تأیید مرکز تقویم مؤسسهٔ ژئوفیزیک دانشگاه تهران، ۸ مرداد هر سال برابر با ۲۹ ژوئیه است که در این روز همایش‌ها، بزرگداشت‌ها و یادبودهایی برای او برگزار می‌شود.

منبع:ویکی پدیا

از ضمایر شخصی یا Personal Pronouns برای جایگزین کردن اسامی استفاده می شود که قبلا اشاره شده اند. ضمایر شخصی را برای صحبت کردن در مورد خودمان یا دیگران استفاده می کنیم و میتوانند به عنوان فاعل یا مفعول در جمله عمل کنند.

ضمایر شخصی فاعلی و مفعولی

از آنجا که در زبان فارسی از یک فرم از ضمایر شخصی برای هر دو حالت استفاده می شود یادگیری این ضمایر شاید در ابتدا کمی برای شما مشکل به نظر برسد. همانطور که از نام آنها بر می آید ضمایر شخصی فاعلی به جای فاعل جمله قرار می گیرند و به همین صورت ضمایر شخصی مفعولی به جای مفعول جمله قرار خواهند گرفت. جدول زیر حالت های مختلف ضمایر شخصی را به شما نشان می دهد.

فاعل جمله عموما فرد یا چیزی است که عمل را انجام می دهد. به مثال زیر توجه کنید:

I sing a song.

(من یک آهنگ میخوانم.)

مفعول جمله عموما فرد یا چیزی است که کاری روی آن یا در مورد آن انجام می شود. به مثال زیر توجه کنید:

I love her.

(من او را دوست دارم.)

جنسیت در ضمایر

در زبان انگلیسی تنها ضمیر سوم شخص مفرد دارای جنسیت است. برای افراد مذکر ضمیر he، مونث ضمیر she و اشیاء ضمیر  it مورد استفاده قرار می گیرد. البته این قائده چند استثنا هم دارد.

در صورتی که برای حیوانات شخصیتی قائل باشیم، یا برای حیوانات خانگی که جنسیت مشخصی دارند از ضمیر he یا she استفاده می شود. البته در شرایط عمومی و زمانی که جنسیت حیوان مشخص نباشد یا به آن صرفا به عنوان یک حیوان اشاره شود از ضمیر it استفاده خواهد شد.

I’ve got a cat. Her name is Mouse. 

(من یک گربه دارم. نام او موس است.)

Be careful, there’s a bee! It flew in through the window. 

(مواظب باش، آنجا یک زنبور است! آن از پنجره داخل شد.)

گاهی برای نشان دادن احساس بیشتر نسبت به ماشین، کشتی یا کشور از ضمیر she در مورد آنها استفاده می شود. در شرایط عمومی ضمیر it برای این موارد استفاده می شود.

Look at that old sailing boat in the harbour, isn’t it/she beautiful! 

(آن کشتی قدیمی را در بندر نگاه کن، زیبا نیست؟)

نکته: از ضمیر it برای نشان دادن وضعیت آب و هوا و ساختارهای گرامری غیر شخصی هم استفاده می شود.

It’s raining. 

(باران می آید.)

ضمایر ملکی یا Possessive Pronouns ضمایری هستند که مالکیت را نشان می دهند. صفات ملکی یا determiners Possessive نیز همین وظیفه را به شکلی دیگر در جمله انجام می دهند.

جدول ضمایر و صفات ملکی

صفات ملکی: صفات ملکی کلماتی هستند که در کنار اسم قرار می گیرند و مالکیت آن را نشان می دهند.

I am looking for my hat.

(من به دنبال کلاهم می گردم.)

ضمایر ملکی: ضمایر ملکی کلماتی هستند که به جای اسم می نشینند و مالکیت آن را نشان می دهند.

My mum has also got a hat. Look! The dog is wearing hers. 

(مادرم هم یک کلاه دارد. نگاه کن! سگ مال او را پوشیده.)

نکته: در صورتی که بخواهید اسم را با یک ضمیر جاگیزین کنید نمی توانید از صفات ملکی استفاده کنید. به مثال زیر توجه کنید:

I own this book. This book is my.

در صورتیکه بخواهید به جای واژه از یک ضمیر استفاده کنید باید از ضمایر ملکی مناسب استفاده کنید. پس توجه داشته باشید که صفت ملکی هنواره پیش از یک اسم قرار خواهد گرفت و تعداد و شخص آن با توجه به مالک آن اسم مشخص می شود. قوانین نسبت دادن این صفت ها شباهت زیادی با صفات عادی دارد که در بخش های بعد در رابطه با نحوه استفاده از آنها به طور مشروح صحبت خواهیم کرد.

زبان انگلیسی(کلمات اشاره یا ضمایر)

ضمایر یا کلمات اشاره (Demonstrative)، واژه هایی هستند که از آن ها برای اشاره به افراد یا چیزها استفاده می شود.

کاربرد

از this/that برای اشاره به اسامی مفرد و از these/those برای اشاره به اسامی جمع استفاده می شود. (در فارسی نحوه استفاده از کلمات اشاره مفرد و جمع متفاوت است.)

this tennis racket here – that tennis racket over there 

(این راکت تنیس اینجا – آن راکت تنیس آنجا)

these tennis rackets here – those tennis rackets over there 

(این راکتهای تنیس اینجا – آن راکتهای تنیس آنجا)

کلمات اشاره می توانند در مورد مکان یا زمان مورد استفاده قرار گیرند.

مکان

اگر از کلمات اشاره برای اشاره به چیزی در یک مکان استفاده شود، برای اشاره به چیزهای نزدیک از this (این) یا معادل جمع آن these (اینها) استفاده می شود. برای اشاره به چیزهای دور از that (آن) یا معادل جمع آن those (آنها) استفاده می شود.

 Why is this racket so much more expensive than those ones on the wall? 

(چرا این راکت اینقدر گران قیمت تر از آنهایی است که روی دیوارند؟)

زمان

اگر کلمات اشاره به زمان اشاره کنند از کلمات اشاره this و these برای زمان هایی استفاده می شود که هنوز نگذشته اند (مثلا this week – این هفته). در نقطه مقابل کلمات اشاره that و those معمولا به زمان هایی در گذشته اشاره می کنند البته گاهی هم ممکن است این کلمات  برای اشاره به آینده دور استفاده شوند. (that week – آن هفته)

I have an important match this weekend. 

(من این هفته یک مسابقه مهم دارم.)

That night I dreamt of being a famous tennis player. 

(آن شب من خواب دیدم یک تنیس باز معروف شده ام.)

استفاده از کلمات اشاره بدون اسامی

از کلمات اشاره معمولا در کنار اسامی استفاده می شود. در صورتی که اسمی در کنار کلمه اشاره نباشد معمولا آن را با one (برای مفرد) یا ones (برای جمع) جایگزین می کنند.

this/that racket → this/that one

these/those rackets → these/those ones

استفاده از کلمات معرفی

در زبان انگلیسی از کلمات اشاره برای معرفی خود یا دیگران هم استفاده می شود. به مثال زیر توجه کنید:

This is Janet.

(این جنت است.)

اسم یا noun در زبان انگلیسی واژه ایست که به نام یک فرد، محل، چیز یا ایده را مشخص می کند. به مثال های زیر توجه کنید:

فرد: man, (مرد) Mrs. Jones, (خانم جونز) doctor, (دکتر) Maddie (مدی)

محل: home (خانه)، mountains (کوه ها)، Paris (پاریس)، river (رودخانه)

چیز: sports car (ماشین مسابقه)، book (کتاب)، dog (سگ)

اسم های انتزاعی

اسم های انتزاعی یا Abstract nouns اسمی هستند که بیانگر مفاهیم، ایده ها و احساساتند و قابل لمس کردن نیستند.

ایده: love (عشق)، intelligence (هوش)، justice (عدالت)

احساس: happiness (خوشحالی)، anger (عصبانیت)، excitement (هیجان)

اسم های خاص و عام

اسم های خاص یا Proper nouns نام افراد، مکان ها، چیزها و … مشخصی را نشان می دهند. در حالیکه اسم های عام یا common nouns، می توانند در مورد افراد، مکان ها، چیزها و … متفاوتی به کار روند.

به مثال های زیر توجه کنید.

نکته: در زبان انگلیسی نام اسامی خاص همیشه با حرف اول بزرگ یا capital نوشته می شود. اسامی عام تنها در صورتی که ابتدای جمله قرار بگیرند به این صورت نوشته می شوند.